Joepie, we zijn er!

Half drie zaterdagnamiddag - Zaventem: start van ons grote Marokko-avontuur.
Het afscheid was voor sommigen heel emotioneel en het was besmettelijk!!!
Tijdens de controle van de handbagage belandde de shampoo en de bodylotion van Annelies in de vuilnisbak, ondanks alle waarschuwingen ...wie niet horen wil, moet voelen ...
Op enkele turbulenties na verliep de vlucht rustig. Op de luchthaven van Agadir werd Eline direct geconfronteerd met de communicatieproblemen ... ("Mevrouw, ik versta er echt niks van!"). We werden er opgewacht door Hlimou en de gouverneur, die moest weten wat KTA2 in Allahsnaam betekende. Het bouwordebusje bracht ons tot in Taroudannt. We hadden onderweg al duidelijk laten blijken dat we grand faim hadden, dus konden we onmiddellijk aan tafel voor een heerlijke rijstschotel (en we kregen een lepel!). Het vrouwenvertrek waar we met zijn allen slapen werd omgetoverd tot een tienerkamer (zwijnenstal volgens Ria en Caroline; zie foto). 'sMorgens rond 5 uur weerklonk de oproep tot gebed, maar de meesten waren toch nog in dromenland en het kon ons niet echt deren. Na een heerlijk ontbijt (volgens Eline het beste brood ooit) hebben we de rest van de dag doorgebracht als echte toeristen: wat rondkuieren in de stad, samen met Moustafa en Tarik, met de paardenkoets naar de berbermarkt, bezoek aan de souk en de leerlooierij, siesta op ons dakterras in de zon (rode neuzen zijn hiervan het gevolg). De maaltijden zijn hier echt superlekker en gezond (heel veel groenten en fruit, lekkere kip, heerlijke tomatensalade, pannenkoekjes,geen HACCP ...)
Vanavond wacht ons nog een folkloristische verrassing en morgen gaan we het weeshuis en het kinderdagverblijf verkennen en materiaal kopen om aan het werk te gaan.
We hebben voorlopig nog geen behoefte aan een borstbol ...
Lieve groetjes en dikke knuffels
van ons allemaal.